Zo blij dat ik een stukje van de wereld ben …
Altijd als ik door dit park loop, voel ik me één met mijn omgeving. Het is of de bomen mij herkennen, me nog zien huppelen, met vreugdekreetjes wijzend naar wollige kuikentjes.
Vanaf het houten bruggetje, zie ik bladeren van de berenklauw beschermend wuiven over jonge meerkoeten.
De zachte zomerbries ruikt naar seringen.
Vrolijk fluit ik mee met de wijsjes van de sijsjes en de merels.
Wat een geluk dat ik tussen klaprozen en korenbloemen, in de stralende zon, mee mag doen met al wat leeft.
En dat ik de liedjes van Wim Sonneveld nog heb gekend.