Over Mij

Harmke Hiemstra

Op mijn 17e kocht ik een volledig cursuspakket om korte verhalen te leren schrijven. Het was interessant en ik heb een paar keer huiswerk ingestuurd dat goed werd beoordeeld. Maar ik had net de middelbare school afgesloten en het leven lachte me toe. Ik schreef wel dagboeken, maar het was gewoon nog geen tijd om uren te gaan zitten schrijven.
Op mijn dertigste herinnerde ik me weer mijn droom om schrijver te worden en stuurde een brief naar een literair tijdschrift met de vraag of het wel mogelijk was om als schrijver je brood te verdienen. Ik kreeg toen een hele vriendelijke brief terug waarin stond dat ik vooral iets moest doen met die schrijversdrang, maar zeker niet voor het geld, want voor de meeste schrijvers zou er geen droog brood mee te verdienen zijn. Hij voegde er nog aan toe dat, als ik ooit een boek zou uitbrengen, hij het zeker zou lezen. Dat vond ik heel aardig. Maar wederom trok ik de conclusie dat ik misschien ook nog wel wat jong was. Ik bedacht dat ik beter eerst nog wat meer levenservaring zou kunnen opdoen, zodat ik meer had om over te schrijven.
En nu ben ik de zestig gepasseerd en is uitstellen geen optie meer. Ik ben nog steeds wel druk met andere dingen, maar als ik ooit nog iets met schrijven wil bereiken moet ik nu beginnen.
En daarom deze website. Het is niet alleen bedoeld om het door anderen te laten lezen, maar ook voor mezelf om als stimulans te dienen, want nu is het voor mij een uitdaging om steeds meer op mijn website te zetten. Het blog staat voorlopig dan ook in het teken van oefenen en zoeken naar onderwerpen. Er zal geen vaste regelmaat in zitten en voorlopig ook geen vast thema. Het dient alleen om af en toe wat gedachten en gebeurtenissen te verwoorden.
Dan nog een uitleg bij de ultrakorte verhalen. Dit zijn verhalen van max. 99 woorden en de ik-persoon die in veel verhaaltjes voorkomt slaat niet altijd op mij, meestal niet zelfs.

Ik wens je veel leesplezier!