Vroeger was alles beter
Vriendelijk zwaait Annie naar de oude vrouw, die ze heeft geholpen met oversteken. De vrouw weigerde aanvankelijk ondersteuning, maar, met haar ruime ervaring in de zorg, wist ze hier wel mee om te gaan. Ook na haar pensionering, heeft ze nog oog voor de mens in nood. Maar ze vindt het wel naar, dat mensen tegenwoordig zo wantrouwend zijn.
Gelukkig is er in haar straat nog saamhorigheid.
Thuisgekomen krijgt ze de sleutel niet omgedraaid. Wat is dit nu?
Een vreemde man doet open. Tegelijk komt de buurvrouw naar buiten. ‘Och, Annie, je woont hier toch niet meer…’