Voornemen
Het nieuwe jaar wordt anders.
Ik ga weer naar mijn droomboom, hijs me op de laagste tak en klim verder.
De gure wind giert om mijn hoofd en de motregen maakt de takken glibberig, maar ik laat me niet weerhouden. Dit moet ik nu doen, weer of geen weer.
Dreigende wolken boven me negeer ik, net als die verblindende zon die er net even tussendoor schiet als ik een moeilijke stap maak. Ternauwernood hervind ik mijn balans.
Ik pak de ballast van de hoogste tak en vind een plek die altijd bereikbaar is.
Die lat lag veel te hoog.