Verkikkerd
Voor Sientje was de weg naar school oorlogsgebied.
In de winter werd ze extra gepest, omdat de kinderen haar kuch vermakelijk vonden. ‘Sientje heeft een kikker in de keel,’ joelden ze dan.
Spuugzat, ging ze de strijd aan. Ze werd vuurrood en brulde: ‘Blijf maar uit mijn buurt, want deze kikker is gevaarlijk.’
De frontlinie voelde zich uitgedaagd. ‘Hé brulkikker, wat wou jij?’
Haar jaszakken puilden uit van munitie en ze bekogelde hen met rozenbottels. Rode spetters dropen over hun gezicht toen Sientje gilde: ‘Ik ben dus een gifkikker!’
De troepen vluchtten in paniek en de strijd was beslecht.