Terug naar de eenvoud
Als kind mocht ik voetballen, tussen de lijnpalen door tegen de ligusterhaag. Bloemen hadden we alleen in de voortuin en achter was de grasmat om te spelen, als de waslijnen niet te vol hingen en de witte was er niet lag te bleken. De bloemen van de liguster roken heerlijk. Er kwamen mooie vlinders op af, die in harmonie de zomer vierden met de haag, die zelfs de hardste doelpunten weerstond.
Tegenwoordig willen tuinliefhebbers de allure van kasteeltuinen nabootsen met buxusstruiken. Helaas heeft de buxusmotvlinder dit ontdekt en overal kleuren de heggen bruin.
De ligusterheggen lachen triomfantelijk. Goal!