Recensies

Tussen oorlog en innerlijke vrede

Op de cover van het boek “Leven vanuit verzet” zien we de kleine Josje, zittend op de stoep van haar ouderlijk huis in de Amsterdamse Jordaan, vlak na de Tweede Wereldoorlog. Haar moeder zien we vanuit het raam op de tweede verdieping over haar waken.
Kinderen zijn lang loyaal naar hun ouders toe, zelfs als ze onredelijk zijn. Vaak hoor je dat kinderen over de grenzen van hun ouders gaan. In de jeugdjaren van Josje was het omgekeerd. Ze zat vaak in de hoek waar de klappen vielen als haar vader vanuit het niets in woede ontstak.
Totaal onbegrijpelijk voor een kind die zich vastklampte aan de zeldzame momenten, wanneer hij vrolijk was en ze zijn vele talenten bewonderde. Dat laatste was echter nooit wederzijds. Het lukte haar nooit om haar vaders trots te winnen, hoe ze ook haar best deed.
Naarmate ze ouder werd zorgde haar aangeboren temperament en haar hang naar rechtvaardigheid voor steeds fellere aanvaringen met haar vader.
Dit aangrijpende boek is duidelijk geschreven in een poging van José om te begrijpen waarom het zo is gegaan en om te verwerken hoe alles wat haar is aangedaan haar in haar verdere leven heeft gefrustreerd in haar zoektocht naar geluk.
Dit komt tot uiting in de cursief geschreven stukjes in het boek.
De beeldende manier van schrijven zorgt dat de lezer zich diep inleeft in de kleine Josje en dat doet pijn. En als ze eindelijk het huis uit is, hoop je vurig dat het gedaan is met de ellende, maar daarvoor moet je nog vele hoofdstukken op het puntje van de stoel zitten.
Spannend en onthutsend is ook de zoektocht naar de verhalen waar haar vader nooit over sprak.
Binnen de generatie, geboren vlak na de bevrijding zullen ongetwijfeld meer mensen vergelijkbare ervaringen hebben. Het boek zal voor hen een herkenning zijn voor de diepe sporen van die vreselijke oorlog.