Het nieuwe wonen
Een schrijfvriendin heeft een pagina waar ze regelmatig een foto op zet met de uitnodiging om er een verhaaltje bij te verzinnen. Hier heb ik twee keer dankbaar gebruik van gemaakt om te oefenen.
Ik laat ze hier even zien om te tonen hoe leuk foto’s kunnen helpen om je fantasie te prikkelen.
‘Heb je de nieuwe buurvrouw gezien?’ galmt het door de smetteloos glanzende hal. ‘Ze ziet er net zo uit als haar deur: alles om op te vallen.’
‘Ik zag haar met die rare poedel lopen, met groen en paars fluoriserende vacht en een petje op. En zij loopt er in haar strakke zilveren jumpsuit bij alsof ze van een andere planeet komt.’
‘En heb je gehoord hoe ze tegen die hond praat? Alsof het haar kind is: “Kom maar Gerdwina, we gaan eens kijken of er in het park leuke speelkameraadjes voor je zijn. Zal je lief zijn? Dan willen ze vast wel met je spelen.” De hal echoot een orkest van gelach.
‘Ik ben best benieuwd hoe het er achter die gele deur uitziet.’
‘Zullen we eens aanbellen om kennis te maken?’‘Maar dat hoort toch niet. Zij is hier komen wonen, dus zij moet het initiatief nemen.’
‘Dat doet ze vast niet. Ze zal ons wel saai vinden. Ze gaat zich vast van niemand iets aantrekken.’
‘Maar dan zullen we het nooit weten. Zullen we voor deze keer eens de stoute schoenen aantrekken?’
‘Maar we kunnen toch niet met zijn zessen als nieuwsgierige buren voor haar deur staan?’
‘Laten we een bloemetje kopen. Dan bieden we dat aan als welkom van de buurt.’
‘Dat is een goed idee. Voor een euro per persoon kunnen we wel wat leuks kopen en dat heb ik er wel voor over.’
Even later staan er zes paar grote ogen naar binnen te gluren als er open wordt gedaan.
‘Wat lief’ jubelt de nieuwe buurvrouw en wat leuk om al mijn buren tegelijk te ontmoeten. Ik was echt heel nieuwsgierig wie er nog meer door de woningnood zo wanhopig zijn dat ze genoegen kunnen nemen met zo’n eenkamerwoning. Maar kijk wat ik ervan gemaakt heb! Met een gracieus gebaar nodigt ze hen uit om binnen te komen.
Verbaasd kijken ze om zich heen. Wat een ruimte! Ze hadden een kamer verwacht met schreeuwende kleuren, helemaal volgestouwd met opvallende attributen. Maar alle muren zijn witgeverfd en de enige meubels zijn wat gemakkelijke stoelen.
Dan deelt de nieuwe buurvrouw VR brillen uit en luistert vergenoegd naar de reacties.
‘Zie je’ zegt ze als je deze draagt heb je geen groot huis nodig. Alles wat je maar kan bedenken past hier en je kan het steeds veranderen zodat het nooit verveelt.’
Uren later gaan ze diep onder de indruk en moe van alle avonturen weer terug naar hun eigen saaie deur. ‘Die nieuwe is toch zo gek nog niet!’