Het lieve-meisjes-syndroom
‘Sorry!’ Met haastige dribbelpasjes gaat Annet de pingpongbal achterna.
‘Waarom zeg je steeds “sorry” als je de bal mist?’ vraagt Thomas.
‘Nou, zo’n slechte tegenstander is toch irritant?’
‘Welnee, maar dat gesorry maakt me gek.’
‘Sorry, oeps…’ Ze slaat maar gauw weer op.
De bal suist keihard langs haar via de hoek van de tafel. Met een glimlach pakt ze hem op.
‘En nu nog kappen met dat lachje. Je hoeft je niet te verontschuldigen.’
De volgende bal ketst keihard tegen haar gezicht. Thomas stamelt: ‘So…’, maar ze is hem voor.
‘Sorry, ik was te traag.’