Breien, kralen en kleuren
Vandaag heb ik voor de tweede keer geholpen bij het creatieve clubje van kleinschalig wonen.
En ik ben weer in mijn element. Ik leer de bewoners kennen op een zeer gevarieerde manier. Met de meesten kun je wel wat praten en met sommige bewoners kun je zelfs nog hele goede gesprekken voeren. Anderen dagen je uit om hun non-verbale of moeilijk verstaanbare taal te begrijpen. Na afloop ga ik met enkelen op zoek naar hun woning. Dat betekent dus vragen en op de naambordjes bij de deur kijken. Een mevrouw ging er met de kleurpotloden vandoor en was niet van plan om die terug te geven. Van achtervolgers was ze ook niet gediend, dus ging ik op afstand toekijken wat er ging gebeuren. Ze ging een woning binnen
en in de kamer van een bewoner aldaar, legde ze de kleurpotloden op een kast (bingo) en ging kijken wat daar verder lag. Gelukkig zag de eigenaar van de kamer het niet. Een verzorgster probeerde vriendelijk dwingend te sturen, maar had ook niet veel succes. Het enige dat hielp waren de etensgeuren toen ze langs het fornuis liep. Toen konden we haar bewegen om haar eigen woning op te zoeken, omdat ze daar op haar wachtten met eten.
Het samenwerken met de andere vrijwilligers gaat ook heel leuk. Ze zijn allemaal creatief of in ieder geval geïnteresseerd hierin. Voor mij geldt het laatste. Ik ben nooit erg creatief geweest, maar toch blijft dat altijd aan me trekken. Ik vind het reuze interessant om te zien hoe men met weinig materiaal de leukste dingen kan maken.
Voor mij zal het echter nooit de grootste hobby worden, want dat is schrijven. Ik ben eindelijk tot de conclusie gekomen, dat je zult moeten kiezen, wil je ergens succesvol in worden.
Maar om te schrijven heb je wel veel indrukken en belevenissen nodig. Zelfs als het over fictie gaat heb je nu eenmaal inspiratie nodig.
Binnenkort komt het kringloopwerk er weer bij. Dan kan ik mijn hart weer ophalen tussen de boeken.