Boekenjacht
Met mijn rug gaat het langzamerhand wat beter en het heeft me ook nog een goede gewoonte opgeleverd. ’s Ochtends na het ontbijt ga ik gelijk wandelen. En als het even kan, herhaal ik dat nog een of twee keer. Het is de beste remedie voor mijn rug en bovendien doe ik zo onderweg vaak inspiratie op voor verhalen.
Vanmiddag liep ik langs een minibieb, waar ik lange tijd niet in heb gekeken. Hij zat bomvol, maar er stond niets bij dat me boeide. Ik bedacht me dat de andere minibieb die ik vaak bekeek me al een tijdje niet was opgevallen. Is die er nog wel? Ik ging er gelijk op de terugweg even langs en moest helaas constateren dat hij weg was. Dat betekent dat er in het dorp nu nog maar 1 is, voor zover ik weet.
In Bergum wist ik er een te vinden, maar daar moet je nu voor betalen. Voor “het goede doel” stond erbij. Natuurlijk wil ik wel iets betalen voor een goed boek, maar als er een goed doel is, wil ik graag weten waar het om gaat. Bij de kringloop betaalde ik ook een klein bedrag, maar dan had ik natuurlijk ruime keus; en eerste keus, omdat ik ze als vrijwilliger zelf sorteerde. Dat mis ik wel.
Bij de minibieb van mijn kapper valt ook niets meer te halen. Ze is gelukkig weer open, maar ze is aangesloten bij een organisatie die boeken laat circuleren –BookCrossing- en die komen het nu niet omruilen.
Bij de gewone bibliotheek moet ik reserveren en het dan op afspraak gaan halen. Mooi dat het kan, maar ik mis ook daar het snuffelen, in de hoop iets verrassends tegen te komen.
Nu is het niet zo, dat ik geen boeken meer heb, integendeel, ik heb er minstens achttien die staan te schreeuwen om gelezen te worden.
Maar toch…