Zoals beloofd - Renata Moi
Een eye-opener
Het boek “Zoals beloofd” is een indrukwekkend verslag van de ervaringen van Renata Moi in Afrika. Renata heeft zich van jongs af aan verbonden gevoeld met bruine mensen. Hoe dat komt weet ze niet, maar het gevoel was er gewoon en werd nog sterker toen ze als tiener ging corresponderen met een jongen uit Ghana. Een verblijf bij hem, zeven jaar later, was voor haar een bevestiging dat deze omgeving voelde als “thuis”.
Twintig jaar later, ze is inmiddels getrouwd en moeder van 2 dochters, wordt de passie voor deze wereld en haar bewoners weer aangewakkerd door een documentaire over een kindertehuis dat als enige baby’s opvangt en volledig draait op sponsorgeld.
Ze maakt afspraken met de oprichtster, Celia, en zet allerlei sponsoracties op.
Bij de voorbereiding van haar eerste reis gaan haar herinneringen terug naar Ghana en in de eerste hoofdstukken worden de ervaringen van haar tijd in Ghana afgewisseld met de belevenissen in Kenia.
5 Maal maakt ze een reis naar Kenia en combineert hiermee het verlangen naar Afrika met een vurige passie om een bijdrage te kunnen leveren aan de bestrijding van de armoede daar.
Ze overlegt met Celia hoe het sponsorgeld benut kan worden. Celia neemt het geld gretig aan, want de nood is hoog en bij gesprekken met de bank introduceert zij Renata als haar zakenpartner.
Met het sponsorgeld en voorlichting weet Renata in het kindertehuis veel verbeteringen aan te brengen en uiteindelijk zelfs een medische kamer in te richten, compleet met apparatuur en medicamenten.
In het kindertehuis en het dorp bouwt ze warme vriendschappen op en probeert ook persoonlijke armoede te verlichten.
Door haar betrokkenheid bij en liefde voor deze gemeenschap overschrijdt ze steeds vaker de grenzen van haar mogelijkheden en zelfs haar gezondheid. Haar gevoel van solidariteit met deze mensen doet haar na iedere reis steeds meer gedesillusioneerd terugkomen. Langzaam maar zeker komen er steeds meer waarheden aan het licht die ze liever niet zou willen zien. Maar uiteindelijk worden haar observaties en de waarschuwingen van haar vrienden uit het dorp zo duidelijk dat ze er niet meer omheen kan.
Toch wil ze haar man en kinderen laten zien hoe de mensen hier leven en hoe prachtig Afrika is. Deze reis wordt spannend vanaf de eerste dag, want de stemming is grimmig en ze voelt het gevaar overal. Vertwijfeld vraagt ze zich af of het een goede beslissing was om haar gezin hier mee naartoe te nemen en bewaakt angstvallig hun veiligheid.
Op de terugreis weet ze dat dit de laatste keer was en, mede door de gruwelijke berichten die ze nadien krijgt, vraagt ze zich zwaar getraumatiseerd af hoe het kan dat ze zich zo lang bleef inzetten, terwijl ze al heel vroeg zoveel signalen opving van corruptie, misleiding en leugens.
Dat is de reden geweest om dit boek te schrijven. Voor Renata was dat de manier om alles te verwerken en ook om in te zien waar het misging. De lezer herkent dit doordat er regelmatig opmerkingen worden geplaatst bij gebeurtenissen die niet pluis waren. Voor Renata gaf dit overzicht en inzicht, terwijl het bij de lezer een spanning opbouwt.
Het was dus in eerste instantie niet de bedoeling om dit boek te publiceren, maar vrienden en deskundigen op literair gebied moedigden haar aan om dit toch te doen, want het is een verhaal dat op een boeiende manier laat zien hoe goedbedoelde inspanningen helemaal verkeerd kunnen uitpakken. Daarbij blijkt Renata onbedoeld met haar beeldende vertellingen en eerlijk en onomwonden verslag een snaar te raken bij al diegenen die weten dat dit hen ook had kunnen overkomen. De doorsnee Nederlander zal echter niet de moed hebben om goede ideeën om te zetten in daden en er persoonlijk op af te gaan.
Daarom is dit een boek dat het verdient om gelezen te worden en met de prettige schrijfstijl van Renata is het een heerlijk boek dat je vanaf de eerste bladzijde zonder moeite 366 bladzijden in de ban houdt van dit adembenemende avontuur.