Wekelijks vermaak
Het is een zware last die ik achter me aan sjouw, maar het deert me niet. Het smalle pad langs de sneeuwbessenstruik en de springbalsemien heeft, hoe bekend ook, altijd iets bijzonders.
Sjokkend door de herfstbladeren, ontwijk ik een laaghangende bramentak, zwaar van de laatste regenbui. Ik vul mijn longen met humusgeur en bewonder de oranje kralen van de lijsterbes, schitterend in de avondzon.
Tussen de hedera schiet een egel weg.
In de verte hoor ik een rommelend geluid. De kat, die me altijd vergezelt op deze tocht,rent opgewonden om me heen.
Elke keer weer spannend al die containers