Sprookjes bestaan niet
Als kind zag ik reclame van slangetjes die kronkelden over een glas. Magisch! Die moest ik ook hebben.
Maar toen ik zelf dat touwtje moest bewegen, was het lang zo spannend niet.
Twintig jaar later tonen tv-beelden me, hoe mijn huis moeiteloos stralend schoon wordt. Poetsen wordt aaien met die spray. De doekjes vangen alle vlekken en met die wendbare telescoopsteel is geen raam meer onbereikbaar.
Dat ga ik kopen. Geen tijd en moeite meer verspillen.
Helaas is het minder leuk dan op tv, want de tovenaar zit er niet bij.
Waarom trap ik er steeds weer in?