Joop en Neeltje

Hier nog een foto-fictie verhaal waar bij de opdracht een persbericht was afgedrukt waarin mensen werden verzocht om bij de volgende storm ook te denken aan de ouderen in hun omgeving en hen te helpen waar nodig.

Bedankt Joop dat ik bij jou mag schuilen tot de storm over is. Ik word gek van die buren die alles willen checken. De hele lijst van het Rode Kruis werd afgewerkt tot ik heel hard schreeuwde: “Nee, ik hoef geen boodschappen, ik heb geen losse dakpannen of zieke bomen en mijn hele tuin hebben jullie al zo goed opgeruimd dat ik morgen overal om moet zoeken en mijn privacy vind ik vast niet meer. Sodemieter op! Ga weg!, Ga weg!” Ik weet niet meer wat ik allemaal nog heb gegooid, maar toen ze opeens allemaal gingen bellen ben ik er stiekem vandoor gegaan.’
‘Ach lieve Neeltje, je bent hier veilig, mij durven ze niet meer lastig te vallen, sinds ik terug ben uit de kliniek.’
Giechelend vallen ze in elkaars armen. Dan ziet ze die ondeugende twinkeling weer in zijn mooie bruine ogen, als hij zegt:
‘Wil je mijn postzegelverzameling eens zien?’