Geen kusjes vandaag
In de avondschemering zie ik de zwarte kater liggen naast een dood muisje. Hij likt zijn pootjes en kijkt naar zijn slachtoffer. Dan stort hij zich op het beestje en gooit het hoog in de lucht. Met een sierlijke beweging vangt hij het op, schudt ermee en gooit het nog eens omhoog.
Hij gaat eraan knabbelen. Vol afgrijzen kijk ik toe. Hij zal toch niet…?
Jakkes, hij eet er wel een stukje van.
Als zelfs de ingewanden naar binnen gaan, wend ik mijn hoofd af.
En dat blijf ik doen als hij ‘s avonds op mijn schoot wil springen.